و من در بیس‌هف سالگی یاد گرفتم محبت بی حد و حصر فقط برای مامان بابای آدم خوبه و بچه آدم. و دنیا با محبت بی حد و حصر جای بهتری نمی‌شه و آدم‌ها خوشحال و امن نمی‌شن و تهش فقط دردسره.

الان می‌فهمم شازده کوچولو چرا از ما آدم‌بزرگا ناامید بود.

یک کاربری در توییتر فارسی بود به نام پسرک که شخصی/ اجتماعی می‌نوشت. از سال هزار و سیصد و درشکه هم داشت تلاش می‌کرد که مهاجرت کنه به خارج. از قضا بالاخره بعد از مدت‌ها موفق شد بارش رو ببنده و جلای وطن کنه. و در یکی از اولین اقدام‌ها نظر‌سنجی گذاشت که «از مشکلات روزانه کلافه‌اید. توییتر را باز می‌کنید. دوست دارید فرد خارج نشین که مستقیما با مشکلاتی شبیه به مشکلات شما درگیر نیست چه توییتی کرده باشد؟» و 85 درصد شرکت‌کنندگان گفته بودن «روزمره، بی‌ارتباط با ایران/ ریختشان را نبینم بهتر است/ دیدن نتایج».

حالا شده حکایت من.

لطفا بیاید منو قانع کنید که چرا باید دلمون برای اسنیپ بسوزه؟ چرا باید کوچکترین نظر مثبتی به اسنیپ داشته باشیم؟ چه چیزی باعث می‌شه اسنیپ از لوسیوس مالفوی، از بلاتریکس لسترنج، بهتر باشه؟ :|