هموطنان قشنگ و شیرینم.
آدمها دو دستهان:
۱- تو ایران صداسیما نگاه میکنن. میدونن سید دانیال معین آل داوود کیه و نجمالدین شریعتی دست و دهانش بارانه. این دسته وقتی میرن خارج، دیش و رسیور و اشتراک نمیخرن که "حالا که پارازیت نیست...برم بیبیسی و اینترنشنال نگاه کنم جای اون خزعبلات". به مصرف همون نوع رسانه ادامه میدن.
۲- تو ایران معتقدن صداسیما دروغگوئه و رسانه دیگری رو قبول دارن، وقتی میرن خارج هم همین روند رو ادامه میدن. عدم مصرف رسانه ایرانی، مصرف اون رسانه مقبول.
وقتی از مرز خارج میشید کسی یه کابل مخصوص بهتون نمیده که بکنید تو پریز آنتن ساختمون و وصل شید به منابع لایتناهی رسانه و مدیای خارجی. باید خودتون برید دنبالش، اشتراک و کابل و رسیور بخرید. بهتون جایزه و حوری و شراب نمیدن اگه تلویزیون ایران رو دنبال نکنید، و رسانههای فارسی قابل مصرف همون چیزیه که تو ایران از طریق ماهواره در دسترسه. کسی که تو ایران معتقد بوده تلویزیون ایران دروغ پخش میکنه، ایران باشه یا نیوزلند منبعش برای سردرآوردن از کار دنیا شبکه خبر نخواهد بود. و کسی که تو ایران معتقد بوده اخبار ایران راسته (یا بابت قیدهای سنتی و مذهبی رسانه خارجی استفاده نمیکنه) اگر از کشور خارج شه نمیره دنبال دسترسی به رسانه خارجی، به هر ضرب و تقدیری به رسانه ایران دسترسی پیدا میکنه.
در جهان امروز که فارسنیوز و فاکسنیوز هر دو یک کلیک اونطرفترن، مکان زندگی عملا تو منابع خبری که شما استفاده میکنید نقش برگ هویج رو داره. شما هر کجای دنیا که زندگی کنید اعتقادات خودتونو با خودتون میکشونید اینور و اونور، رسانههایی رو دنبال میکنید که شما رو تایید میکنن و شما تاییدشون میکنید. انسان خارجنشین اگر منبع خبریش بیبیسیه، وقتی ایران بوده نمیگفته "ای بابا دیش و رسیورمو شکستن، برم بزنم اخبار شبانگاهی مناظره آخر شب رو نگاه کنم". به همون ترتیب انسان داخلنشینی که فارغ از غم دنیا با اخبار شبانگاهی و به خانه برمیگردیم شاد بوده، وقتی از کشور خارج بشه نمیافته دنبال اشتراک سیانان و مسابقات کیکپزی بریتانیا.
بنابراین بیاید یکبار برای همیشه این قائلهی "تو چون خارجی منابعت خارجی و معاندن" رو فیصله بدیم. تلویزیون ما تو ایران، این چند سال اخیر فقط واسه مسابقات ورزشی و مشاعره شبکه چهار روشن میشد؛ اینجور نبود که من از بیکاری و عدم امکان دسترسی به منابع خارجی و "معاند" کفکرده باشم، مجبور یا علاقهمند شدهباشم به نشستن پای اخبار ایران. اینجا هم من همونهایی که ایران دنبال میکردم دنبال میکنم. فقط سرعت اینترنتم هزاربرابره.
سخن آخر اینکه به جز اون چندتا کانال ماهوارهای که اخبار اسم میبره، منابع خبری دیگری هم در جهان بیرون وجود دارن. مثلا اشخاص معتمد. خبرنگارهای مستقل. همکلاسی آدم که زنگ میزنه میگه امروز از سر کار برگشتنی گیر افتادم تو یه جمعیت فلانقدر نفری. بابای انسان که قیمت مرغ تو خریدای اینهفته و هفتهقبل دستشه.