سلام
اول اینکه خیلی ذوق زده شدم که ستاره روشنت رو دیدم. امیدوارم چراغت بیشتر روشن بشه.
این متن رو خیلی دوست داشتم، بعضی روز ها منم این وری ام و بیشتر روز ها اون وری اما هیچ دو ور رو قبول ندارم.

عاشقه از معنا تهی شده :)
معشوق و دوست داشته جوری ببینه که عقل خودش می فهمه :)
اگه نه جمهوری بودیم نه اسلامی، کل اَبَرقدرتای پوشالی دنیا وقتشون و صرف ما نمی کردن :)
اینکه برای سرنگون کردن جمهوری اسلامی این قدر در تلاشن، ینی دقیقا جای درستی هستیم :)
از بزرگترین امتیازات ِ فتنه ها؛ غربال ِ عاشق های توخالیه :)
الحمدلله رب العالمین 😊

جمهوری اسلامی یک مفهومه
آیا مفهوم می‌تونه از مفهوم خالی بشه؟
مصداق عینی اون مفهومه که می‌تونه به خود مفهوم دور یا نزدیک بشه
مصداق اون براساس تحریف حتی می‌تونه متضاد و متناقض با مفهوم بشه
درمورد جمهوری اسلامی موجود در کشور: الان صحبت اینه که نه بهشته نه جهنم. میزان دوری یا نزدیکی اش از مفهوم جمهوری اسلامی مورد سواله
آیا هشتاد درصد یا بیست درصد؟
ایا قابل بهبوده یا کلا باید زد کل نظام رو ساقط کرد و یه دونه از نو ساخت

من از شما سوالم اینه: کسی که عاشق مفهوم جمهوری اسلامیه چطور می‌تونه در راستای عشقش قدم برداره؟
اگه به همین مصداق عینی بجای مفهوم اصیل و خالص معشوقش قانع باشه که از اساس به عشقش خیانت نکرده
اگه اون کالبد ناقص و دارای عیب و ایرادی که از شکل انتزاعی معشوقش در دنیای واقعی ساخته شده (و به چه سختی ساخته شده!) رو بزنه بشکونه، آیا به ساخت یک کالبد حقیقی نزدیکتر میشه؟ یا اینکه فقط اون اشتباهات رو (هرچقدر هم بزرگ و عمیق) اصلاح کنه و وقت بذاره برای تکمیلش؟

این برام جالبه:

عاشقِ عاشق ماندن است، نه معشوق! و بعد برای حفظ این وضعیت سعی میکند تصویری خیالی از معشوق بسازد.تصویری که بر واقعیت معشوق صدق نمیکند ولی دست کم اجازه میدهد عاشق رنج خارج شدن از وضعیت عاشقی را متحمل نشود.این خودفریبی یک مکانیسم دفاعی است.ندیدن و نشنیدن و نفهمیدن برای حفظ وضع موجود و متحمل نشدن رنج تغییر مسیر.

کامنت‌هایی مثل شاگرد بنا رو که می‌بینم حقیقتا مغزم تیر می‌کشه. جای درستی ایستادیم که همه دنیا دوست دارن نباشیم؟ :/
بعد ماجرای هواپیما توان بحث کردنم رو از دست دادم. و این روزهای اخیر از خوندن و شنیدن حرفای این مدلی زجر کشیدم. یعنی دیگه نمی‌دونم چی میشه گفت!

ببخشید شفاف نمیتونم صحبت کنم و به زحمت انداختمتون :`)


تا حد زیادی درسته

فکر می‌کنم چیزی که جلوی اصلاح کردن اشتباهات و تکمیل شدن این مصداق و نزدیک شدنش به اون هدف اولیه رو می‌گیره، عدم وجود عزم تغییر و اصلاح در خود مصداقه.

پنیر زندگی رو خوشگل‌تر می‌کنه. پیام رو منتقل کن.


خود مصداق چیه؟ اشخاص مجری یا سیستم حاکم؟ هیچکدوم به طور صد در صد بری از این حرف شما نیستن.
یه جایی حرف خیلی قشنگی خوندم. که برانداز واقعی جمهوری اسلامی خیلی از مدیران جمهوری اسلامی هستن.
اما دقت کنید. گزاره هاتون خیلی کلی هستن! در این حد مطمئنید و قطعیت دارید به حرفاتون واقعا؟


آدم‌های فاسدی به قدرت رسیده‌ن

این درست. اما فساد درجه‌بندی داره. سیاه و سفید دیدن جامعه که حکومت بهش محکوم میشه دقیقا نقطه شروعش از مردمه. یه اعتقادی هست میگن وقتی شخص مسلمانی به مسئولیت میرسه حتما چوب پری جادویی بهش میخوره و بی‌بی‌دی با‌بی‌دی‌بو تبدیل به عیسی مسیح میشه و اگر نشه شیطان رجیمه. توقعات فضایی اونا رو هوا میده به سمت ریاکاری و دقیقا ریا و تزویره که به فساد اجازه عمیق‌تر شدن میده.
الان چی شد مردم مقصر ریا و فساد مسئولین شدن؟!😂 منظورم این طوری که به نظر میاد نبود. به هر حال. همون طور که نباید مردم رو سیاه و سفید دید. مسئول رو هم همینطور.


هیچ فسادی به درستی پیگیری نشده

بازهم یه گزاره کلی. بدون آمار مشخص و بدون سند. اینقدر کلی همه چیز رو از بیخ و بن نفی کردن چه سودی داره آخه

هیچ مفسدی به جزای عملش نرسیده

بازهم :/

آقاجان تنها وقتی که این حرف رو نمیزنید وقتیه که هیچ مفیدی بدون رسیدن به جزای عملش باقی نمونده باشه؟

شفاف نبودن به نظرم معضل ماست. وقتی شفافیت نباشه نه میشه از کسی دفاع کرد نه محکوم کرد. بازی دو سر باخته.
کی مانع شفافیت میشه؟ اونی که از آشفتگی موجود ارتزاق می‌کنه و خوشش میاد مصداق دورتر از مفهوم باقی بمونه تا نونش قطع نشه. کم هم نیستن طبیعتا.


الان باز مثال زدید. و من واقعا در مقابل این مثالها در می‌مانم که چه بگویم. ناراحت کننده هستن. باید برخورد بشود و از موارد مشابه پیشگیری بشود. باید مسئولینمان باخلاق و باایمان و متعهد و متخصص بشوند.
خب؟! من چی کار میتونم بکنم! برم سراغ اون خب!


از کجا باید وارد شد؟ از همون جایی که وایستادین :)
مملکت چی نیاز داره؟ تخصص و استعداد من چیه؟ این دوتا رو بهم وصل کنیم +توکل. قرار نیست این دنیا تبدیل به بهشت بشه. زمین زمینه و بهشت بهشت. ما فقط تلاش خودمون رو بکنیم. نه به صورت پاره‌وقت. نه از روی تفریح. اساس زندگی‌امون رو روی همین قرار بدیم. رشته تحصیلی امون، شغلمون، سبک زندگی‌امون و... رو بر این اساس انتخاب کنیم

این بود نظریات من :`)

به میخک:
ببین من سعی مبکنم بفهمم حرف شما رو، اما این استدلالی که به کار میبری واقعا گمراه‌کننده است، یعنی اگر همه بخوایم توکل کتیم و بگیم تلاشمون رو میکنیم، هر نهاد و عامل فاسدی میتونه زمانی که سر ما بند به تلاش کردنمون هست حکومت کنه.. یعنی با این فرمول کاملا یک دستگاه سرکوب ظالم بعلاوه‌ی یک جامعه منفعل و چشم و گوش بسته تحویل میگیری. آزادگی رو بابد باهاش خداحافظی کنی با چنین رویه‌ای
بعد اینکه سوال صادقانه‌ام اینه چرا تصور میکنی معترض‌ها در راستای همبن تلاش و توکل و اخلاص و عمل در زندگی‌های خودشون حرکت نمی‌کردن یا نمیکنن؟ اگه واقعا به شرط تلاش به همه خواسته‌ها می‌شد رسید فکر میکنی کسی جونش رو کف دستش می‌گذاشت الکی‌الکی؟ و هرچقدر هم که مفهومی که تعریف میکنی زیبا و آرمانی و ایده‌آل باشه بهرحال باید جای نقد و شک رو براش قائل بشی، خدا نیست که بگی ایمانم رو از دست نمیدم، واقعا خدا هم راضی نیست بی‌شک و شبهه بپذیریم وجودش رو :/. دقبقا اگر نخواهی سیاه و سفید ببینی، توی معترضین هم آدم‌هایی هستن که خواستن اصلاح کنن، صادقانه هم تلاش کردن و میکنن ولی فقط سرکوب شدن. اون هم خیلی نامتوازن. دیگه بدتر از بچه‌‌های مدرسه با دست‌های خالی که جوابشون گلوله بوده؟ حتی اگر اونا رو هم جو و آشوب حساب کنی که شخصا قلب آدم رو مچاله میکنه شنیدنش، باز هم برام سواله چرا سیاه و سفید و خوب و بد میبینی این تلاش کردن رو؟ واقعا همه دوست داریم زندگی کنیم و برای زندگی بجنگیم غیر اینه؟

درک نمیکنم
واقعا کدوم عقل سلیمیه که میگه نتیجه اینکه هرکسی در جای خودش نهایت تلاش خودش رو برای جامعه بکنه یه جامعه منفعله؟؟؟؟؟؟!!!!!
تعریفتون از انفعال چیه؟؟؟؟؟؟؟

واقعا واقعا کجای تلاش با کسب آگاهی منافات داره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ تلاش اگر بدون تصمیم باشه که میشه صرفا عادت، و اگه تصمیم بر اساس عقل نباشه میشه خریت :/ دیگه این چیز خیلی بدبهی بود به نظرم برای همین اشاره نکردم :/


اگه معترضین منظورتون کسانی هستند که در این روزها در خیابان شعار سر داده و تجمع کرده و با نیروهای امنیتی درگیر شدن (فارغ از اینکه تا حد دست به خشونت در خیابان زدن یا نردن، کسی رو آتیش زدن یا نزدن، به مردم آسیب زدن یا نزدن)
آگاه‌ترین این مردم در خیابان تلاش میکنند و ناآگاه‌ترین‌هاشون (که فکر نکنم کسی ادعا کنه تعدادشون در حدی کم باشه که بشه نادیده گرفتشون) صرفا از تلاش بقیه «تقلید» میکنن.
به هر حال
اونها در خیابون تلاش میکنن نه جایی که هستن و این صرفا برای براندازی و تخریب خوبه نه اصلاح
مقایسه می‌کننش با ۵۷
اونجا با فلسفه رژیم شاهنشاهی مقابله شد و مردم خواستار حکومت اسلام شدن. طبق نظر اسلام در رژیم طاغوت و به نفع حاکمیت طاغوت کار کردن از اساس خطاست. یعنی جای اصلاحی نیست کلا ریشه خطاست

الان تنها کسانی که به طور ایدئولوژیک با جمهوری اسلامی مشکل دارن تاجایی که من خبر دارم سکولار ها هستن. شعارشون هم جدایی دین از سیاست

اگر شما طرفدار این مکتب هستید به عنوان یک دشمن دانا و آگاه بهتون احترام میذارم و اخلاق‌مدارانه در جهت هدف هامون که ذاتا باهم در تناقض هستن تلاش میکنم :)


اخبار کلی، نگاه یک جانبه، داده‌های اغراق آمیز و کلی. «فقط سرکوب شدن» این فقط جای هرگونه پیشرفتی رو میبینه چون «فقط» یعنی نگاه صفر و صد. وقتی چشمت رو به هرچیزی غیر سیاهی ببندی معلومه از تلاش زده میشی

بله هستند کسانی که تلاش کردن و سرکوب شدن. اما این دلیل میشه ما تلاش نکنیم؟؟
تو وبلاگم هم گفتم. باز دهه شصتی‌هایی که تلاش کردن و به نتیجه نرسیدن (فارغ از دلایلشون) از لحاظ احساسی باز قابل درک هستن
اما دهه هشتادی ها چی؟ اونا کی تلاش کردن؟ کی دنبال راه عقلانی رفتن و سرکوب شدن؟ اگه به همین زودی بخوان خسته بشن و بزنن به جاده خاکی که.....

چقدر خوب که پایین این پست داره بحث میشه و فقط فوران احساسات نیست.

اول یه نکته: از کسانی که الان کف خیابون دارن مبارزه می کنن بپرسی چرا میگن دنبال فردای بهترن. از مدافعان جمهوری اسلامی هم بپرسی چرا ؟ میگن دنبال فردای بهترن
هر دو یه چیز رو میخوان ولی راه رسیدن به اون رو متفاوت انتخاب کردن. پس دو تا دسته مخالف هم نیستن یه دسته هتند که همگی دنبال آینده بهترن، آینده بهتر برای کشور ایران

این یه وجه تشابه و وجه تشابه دیگشون روز بعد از آرام شدن کشوره.
مدافعان جمهوری اسلامی میگن خب کشور آروم شد بریم خونه بخوابیم.
مبارزها هم میگن خب نظام سقوط کرد بریم خونه بخوابیم.
یعنی هیچ وظیفه ای برای خودشون در نظر نگرفتند.

و تا زمانی که عده ای توی مردم نباشند که برای رسیدن به آینده بهتر برنامه داشته باشند به طوری که برنامه اشون رو اعلام کنن و در مقابل برنامه اشون پاسخگو باشند و مردم را با استدلال با خودشون همراه کنن حکومت ها توی ایران یا هر کشور دیگه ای به سه دلیل 1-دخالت بیگانگان 2- بی کفایتی حاکمان 3- نارضایتی مردم سرنگون میشن.

پس من اگر خودم می توانم که آینده کشور را بسازم پرچم ایران آباد را بلند می کنم و مردم را به همراهی خودم دعوت می کنم
و اگر نمی توانم باید دنبال یک نفر که ادعا دارد بروم و بعد از او بخواهم که بگوید از چه مسیری به آینده می رود. و بعد اندیشه کنم که که آیا این مسیر و آینده هم خوانی دارند؟ اگر همه چیز او کی بود آن وقت هر جا از مسیر خارج شد گوشزد کنم که این راهی که می روی با چیزی که اول گفتی متفاوت است. البته در طول مسیر هم برای زودتر رسیدن کمک هم می کنم نه اینکه روی صندلی لم بدهم و کیک و آبمیوه طلب کنم. و حتی گاهی در مسیر آینده سنگ اندازی کنم

به امید آینده بهتر برای ایران عزیز

جولیک اولا خوش‌حالم تصمیم گرفتی اینجا هم بنویسی. دوما خوش‌حال‌ترم که اینجا واقعا داری بحث می‌کنی، برخلاف کانالت که حتی وقتی داری استدلال می‌کنی ولی بعد احساسی غالبه و من حتی اگر باهات هم‌فکر باشم ولی حرفت رو قبول ندارم. ((: (که خب البته اونجا یا اینجا یا هرجا این حق توئه که بتونی احساسات، ذهنیات و... هرجور که که می‌پسندی بروز بدی.)
بخصوص که مثلا من وقتی اولین بار کامنت شاگرد بنا رو یه جایی دیدم و رفتم یکم وبلاگشو خوندم فقط دنبال چکش می‌گشتم که حداقل بزنم تو سر خودم و با این سطح از دگماتیسم تو یه دنیا نباشم. ولی تو خیلی خوب تونستی لحن مباحثه رو به دست بگیری.
به هرحال ممنون. در طی این سال‌هایی که می‌شناسمت این دومین باره که از پاسخت به یه کامنت یه چیز خوب یاد می‌گیرم.

@مصطفی فتاحی اردکانی
این کامنت کاملا درسته و متین، ولی نکته اینه که ما نمی‌تونیم انتظار داشته باشیم به طرز جادویی یه همچین آدم بابرنامه‌ای سر بزنگاه در این انقلاب زاده بشه. احتمالش خیلی کمه اصلا‌.
اما نکته‌ی متمایلان به براندازی نظام، دقیقا همینه. که سیستمی روی کار بیارن که اجازه بده همچین آدم هایی اگه وجود داشتن بتونن باقی بمونن و کار کنن. معلوم نیست در این چهار دهه چند نفر با این ویژگی های آرمانی سعی به تغییر داشتن، ولی یا تایید صلاحیت نشدن یا مجبور به استعفا شدن. مشکل اساسی این "معشوق" ما، دقیقا اینه که راه بهتر شدن رو بسته و لجوجانه قصد باز کردنش رو هم نداره. وقتی میگم لجوجانه، شما یه بچه‌ی لجباز رو تصور کنید که مجهز به سلاح گرم و سرد و نرمه و کلی آدم هم هستن که نازش رو بکشن.  تازه! تک فرزند هم هست و هیچ جایگزین قطعی و immediateی وجود نداره براش‌. 

مصداق (حکومت)از حاکمان تشکیل شده

خب این اولین اختلاف نظر ما. کل چیزی بیشتر از اجتماع اجزاست. ولی خب بازهم اعضا به شدت مهم و کلیدی هستن


مثل تیم فوتبال؟؟؟ چرا باید همچین مثالی بزنید؟ ایدئولوژی، حکمرانی، سیاست، جامعه سالاری و چه و چه همشون علوم انسانی هستن و علوم انسانی خوب یا بد داره. ارزش و ضد ارزش داره.
تیم فوتبال خوب اونیه که تعداد گل‌های بیشتری بزنه=هدفی که بهش سپرده شده رو بهتر انجام بده.
اما مکاتب مختلف اساسا تعریفشون از هدف فرق می‌کنه! یکی وقتی در میانگین جامعه درصد زن‌های چادری و محجبه بالا باشه احساس رسیدن به هدف می‌کنه و یکی وقتی آمار بالای ازدواج سفید رو ببینه لبخند پیروزی میزنه. میشه با تیم فوتبال یکی دونستش؟

اگر منظورتون از میان و میرن بعد هر انتخاباته، که خب یکی دو سال ارزش این همه شلوغ کاری رو داره ایا؟؟ بجاش این دو سال تمرکز کنیم رو یه نیروی قوی که بیاریمش رو کار. هست همچین کسی؟ روی پخته‌تر شدن و قوی‌تر شدن و بالا بردن خود تمرکز کردیم هیچوقت؟
خیلی کم. خیلی کم‌تر از اونقدری که نیازه


اونکه میگید دو حزب حاکم، برای آمریکاست :/ والا دیگه اینجا هرکسی به کیش خودشه. کجا ذوب شدن تو حزب. کی شدن نماینده تمام عیار حزب. کی خودش رو فدا کرده برای منافع حزب. نمیگم چیز خوبیه یا بد. ولی به هر حال.

به هر حال
سنجش شخصی من اینه که تا مردم آگاه نشن، نماینده‌های آگاه و باوجدان از توشون در نخواهد اومد که دولت رو دست بگیرن. و مردم آگاه نخواهند شد تا وقتی که آموزش و پرورش درست بشه

آما... اونقدر مشکل هستها. هرکس از همون جایی که هست شروع کنه به اصلاح. برای همه کار هست به حمد الله :/



یه بار تو عمرم اردوی جهادی رفتم. یک ماه بعدش فهمیدم اون اردوی جهادی چیزی جز لکه ننگی بر عمر من نبوده. سعی میکنم به چشم اشتباهی که بهم یک درس تلخ آموخته نگاه کنم. چرا؟ چون من اصلا نمی‌دونستم جهاد یعنی چی!!!
فکر کنم همون تعریفی که شما از جهاد تو ذهنتون دارید رو داشتم. سقف خراب مدرسه رو تعمیر میکنن. به بچه‌ای که معلم نداره درس میدن. حالت پیشرفته‌ترش جاده میکشن و....
اون لحظه که فهمیدم جهاد با کار عام المنفعه و خیریه فرق داره، فقط میزدم تو سر خودم. خدا بخاطر اون بیت‌المالی که هدر کردیم تو مثلا اردوی جهادی امون من رو میبخشه؟ امیدوارم :/

هیچکس نبود به ما بگه جهاد چیه اصلا! فقط گفتن ابلاغیه اومده باید برید اردوی جهادی. همینقدر زیبا. همینقدر داغان.



شما می‌گی نه، باز صبر کنیم شاید این سیستم فعلی منجر به آبادانی شد


اگر بدوید چقدر پشت مانیتور دارم حرص و جوش میخورم الان :///
اقااااا. چرا همچین برداشت میکنید حرفهای من رو؟؟؟
تلاش کجاش به معنی صبر و دست رو دست گذاشتنه خداااااا
متنفرم از آدمهایی که صبر میکنن تا یکی پیدا شه بیاد نجاتشون بده. متنفر!


لینک و امار؟ برخلاف تصورات دوستان به جایی دسترسی ندارم که لینک و آمار بهم بدن :/ و میگم معضل «ما»ست که آماری نداریم و هم نمیشه دفاع کرد هم محکوم
فقط در برابر گزاره های کلی شما : هیچ- همه- فقط- تمام....
میتونم مثال نقض بگم. همین





آخه همون حرکت آبادانی و تو توکل کن یه گوشه کار رو بگیر هم، جلوش گرفته می‌شه. بهش هم انگ صهیونیستی و عامل دست بیگانه می‌زنن، هیج دفاعی نمی‌تونی بکنی از خودت. :(

مگه مسلمونی مثل رنگ پوسته که قابل تشخیص باشه؟؟؟ مگه به لباسه؟؟؟ مگه به کلمات عربیه که به کار میبره؟؟؟؟ چقدرررر مسئول نامسلمون تو حکومت داریم! چقدر مخالف مفهوم توی این مصداق داریم. طبیعی هم هست که بخوان ورود کنن. الک کردنشون کار هرکسی نیست اما جز وظایف عاشقان مفهومه

باتشکر

"نتیجه اینکه هرکسی در جای خودش نهایت تلاش خودش رو برای جامعه بکنه یه جامعه منفعله؟؟؟؟؟؟!!!!!
تعریفتون از انفعال چیه؟؟؟؟؟؟؟"

ببین میخک عزیز، طبیعیه من هم درک نمبکنم. خیلی باز و کلی بحث میکنیم الان، یک قسمتش از طرف منه، چون می‌پرسی جواب میدم. مشکل اینجا اینه که تضمینی نداریم که همه سر جای درستشون باشند، که بخوان سر جای خودشون تلاش کنن. این یک دیدگاه آرمانی روی کاغذه واقعیت ما نیست. تلاشی هم که گفتم منجر به انفعاله وقتیه که ما حساسیتی نسبت به نبض جامعه و اطرافمون نداشته باشیم و سرمون به کار و نفع شخصی خودمون باشه. ناچارم مثال بزنم لطفا پیامش رو دریافت کن نه صورت مثال. فرض کن وظیفه من در اجتماعم اینه هر روز خیابون سوم شرقی رو جارو بزنم. شاید یک روز ببینم چقدر کودک کار بیشتر شده، یک روز ببینم چقدر مردم بیشتر دست به یقه میشن، روز دیگه ببینم مردمی جمع شدن ولی با ضرب و شتم دارند آسیب میبینن، بعد ببینم راحت کشته میشن حالا هر روز بیام خیابون سوم شرقی رو خوب و پرفکت تمیز کنم. از دید تو این انفعال نیست؟
در ضمن مدینه‌ی فاضله‌ای نیست که کسی بگه این خوب نیست اونو بیلریم. مسئله اینه یک جایی ساختاری که قرار بوده مشروع باشه کارهایی میکنه که دیگه نمیشه بهش مشروعیت داد.

ضمن اینکه اصلا خوشحال نیستم که در کمال احترام من رو دشمن دانا خطاب کتی، و تخصصی هم ندارم که نظر بدم دین و سیاست جدا باشن یا نباشن. ولی مطمئن باش و حتما دیدی و دیگه این‌ چیزی نیست که پنهان بمونه از کسی که مخالف این شیوه حاکم لزوما سکولارها نیستن، بسیاری مذهبی‌ها هم هستن. اگر به خاطر اعتقاد به یک باور بخوایم پا روی جان انسان‌ها بگذاریم، آدم‌هایی خیلی راحت از اعتقاد و باور ما برای منافع ضدانسانی خودشون بهره میبرن.

و باز این هم بگم، که شما شاید با عجله یا حساسیت کلمات فقط و هیچ و نظیر این رو تو کامنت پیدا میبینی اما همینکه میگی ما دشمنیم خودش سیاه و سفید دیدنه، نیست؟ من همون دهه شصتی‌ام که میگی قابل درکه احساساتمون.

با همه اینها دیگه فکر نکنم نیازی به بحث باشه، مطلب پست روشنه، جنایت و بی‌عدالتی و خون‌هایی هم که ریخته میشه این روزا قایم‌کردنی نیست. و میگی میخوای راه درستش رو بری و بسازی، عالی. بعنوان یک آدم معمولی که در راس امور نیست و قدرت اجرایی نداره فکر کنم تنها امید اینه که ساختار اجتماعی و حاکم بهت این حداقل حق شهروندی رو بده که مطالبه کنی و نَمیری. در حال حاضر این امید برای معترضین چه تو خیابون چه کسانی که هم نظرن یا حمایتشون میکنن صفره. برای شما نه، هنوز امید داری، منم دارم نظرم رو دوستانه باز میکنم، همین. عذرخواهی میکنم اگه لحن کامنت خوب به‌نظر نمیاد. عصبانی هستم ولی از شما نه :)

سلام

با خوندن این مطلب و برخی نظرات چند تا نکته به ذهنم رسید گفتم شاید بد نباشه عرض کنم: خواهش میکنم بدون عصبیت و ذهنیت قبلی فقط به این سوال ها فکر کنیم, پیشنهاد میکنم خودمون رو بذاریم جای طرف مقابلمون برای اینکه کمی بهتر بتونیم بهش فکر کنیم.

1- چرا وقتی از مردم حرف میزنیم, مردم رو فقط همونایی میبینیم که عین ما فکر میکنن و هم نظر با ما هستن؟؟

2- آیا موقع ادب کردن بچه ای میزنیم چشمش رو در میاریم؟؟ چرا وقتی کسی با ما هم نظر نیست بهش انگ دگم و نفهم و بی شعور و امثال این میزنیم, و چرا از اون مهم تر همون طرفهم به ما همین صفات رو نسبت میده, واقعا کدوممون اینطوریم؟؟

3- آیا عاشقی بدون وجود و حضور معشوق اصلا معنا داره؟؟ آیا ندیدن عیب های معشوق دلیلی بر حماقت و جزمیت ماست؟؟

4- آیا اگه معشوق ما عیبی پیدا کرد, چشمش کور شد زیباییش رفت و ... باید بریم عوض ش کنیم و برای اثبات عشقمون معشوقمون رو تعویض کنیم؟! (اونی که معشوقش رو عوض میکنه بهش عشق نداشته یه هوس گذری بوده که با یه بادی عوض کرد)

5- آیا تا به حال مدیریت جایی رو بهمون سپردن, آیا میدونین گردوندن یه مجموعه با امکانات فوق العاده هم کار آسونی نیست و بازم یه عیب و یارادی ازش در میاد, اداره یه خانواده و یک شرکت و یک کارخونه میدونین چقدر سخته و چه مشکلاتی داره؟؟

6- تو قلب نیویورک کارتن خواب نیست که شب از سرما بمیره؟؟ تو کانادا قاچاق مواد مخدر نمیشه؟ تو فرانسه پلیس چشم کور نمیکنه؟ همه آدم ها و همه ساختارهای حکومتی شون عالی عمل میکنن؟؟

7- وقتی میخوان معدل بگیرن, همه درس ها رو با ضرایب متناسب با خودش میسنجن و میبرن تو جدولی و معدل میگیرن, اگه قرار باشه مثلا درس بی اهمیتی ضریب 5 بهش بدیم و درس های مهم ترمون رو نبینیم معلومه که معدلمون پائین میاد... آیا بهتر نیست تک بعدی نباشیم و هر چیزی رو به اندازه وزن و اهمیتش با کمی انصاف و از همه زوایا به قضایا نگاه کنیم.

8- و آخر اینکه آیا این عزیزانی که ریختن تو خیابون ها برای اصلاح و درست کردن و ارتقای چیزی اومده بودن؟؟ آیا راهکار ویا ساختاری مد نظرشون بود؟ آیا میدونستن چی میخوان و قراره چطوری بهش برسن؟؟

قابلی نداره مثال :))
امیدوارم بهتر بشه گردن‌درد، ممکنه حتی سردرد هم ایجاد کنه