نقل است دیوید گمل ماه ها مینشست روی اسم کتاب هاش فکر می کرد. وقتی اسم درخوری می یافت دو هفته وقت میذاشت و بکوب یه رمان برا اون اسم می نوشت.
درواقع انتخاب اسم برای هر چیزی, همونطور که از درگیری های روزمره آقای حدادعادل و دوستان فرهنگستان مشخصه, کاری بس سخت و روانفرساست. شما می تونید اسم عکسی که از خود گرفته می شود رو بذارید خویش انداز, یا اسم بچه تون رو بذارید آسیپولیکا, یا اسم وبلاگتون رو بذارید خرامش های روزمره ذهن حسود و رازآلود یک هویج. ولی ملت بهتون می خندن, بچه تون تو بیست سالگی باهاتون قطع رابطه می کنه و وبلاگتون به لقبِ مخفف "خرزهره" نایل میاد.
اتاق فکر وبلاگ پلاکت در راستای کمک به بلاگران جوانی که سودای انتخاب اسم برای وبلاگشون رو در سر دارند, بر آن شده تا چند پیشنهاد برخاسته از تجربه رو در این زمینه گوشزد بنماید:
-اگه در زمینه انتخاب اسم دو به شک هستید و ممکنه بعدا بخواید تغییرش بدید, اسم و آدرس رو مستقل از هم انتخاب کنید. آدرستون میتونه فینگیلیش اسمتون یا هر چیز نسبتا مرتبطی باشه که از سی کاراکتر کوتاه تره.
-نکته بالا نباید منجر به این بشه که آدرس وبلاگتون رو havijehasoodvaraazalood بذارید. چون بهرحال ممکنه یه روز بعدنا خط فکریتون تغییر کنه و بخواید یه gilasehasoodvaraazalood باشید. تعادل رو حفظ کنید یه جوری. همه چیز رو که ما نباید بهتون بگیم.
-از اسامی تک کلمه ای مثل پلاکت و شباهنگ غافل نشید. خوبی این اسامی اینه که هم میتونه شما رو مرموز و خفن جلوه بده, هم صمیمی و بی خیال و خسته. وبلاگی به اسم لووردراپه هم میتونه فلسفی و عمیق باشه, هم کافه طوری و پر دود سیگار, هم شب شعری, هم شامل خاطرات دبیرستان عسل و رفقا. بالاخره آدمی در طی سالیان سلیقه ش تغییر می کنه, شاید خواستید تو همون آدرس بوتیک بزنید. هوم؟
-از صفت های نامرتبط استفاده کنید. جیغ صورتی. هویج بنفش. آن شرلی با موهای مشکی. نردبون بی پله. ابر سوراخ. کی به کیه. قرار نیست همه از قوانین نانوشته دنیای واقعی پیروی کنن.
-ریسک کنید و از کتاب ها و فیلم های معروف کمک بگیرید. زنذگی در پیش رو. یا درخشش ابدی یک ذهن پاک. لازم هم نیست حتما موهاتون آبی باشه.
ممکنه طرفداران کارگردان یا نویسنده مورد نظر بریزن سرتون و محتواتون رو سخیف بدونن یا ازتون بخوان نام پاک استاد رو به لجن نکشید, یا چند نفر که با سرچِ خداحافظ گاری کوپر به وبلاگتون رسیدن سعی کنن باهاتون در مورد رومن گاری وارد بحث بشن. اگه کسی حافظه تون رو پاک کرد ما مسوولیتی به عهده نمیگیریم.
- برای خودتون یه جهان موازی بسازید. مثلا وبلاگتون رو به نام متولد ماه دی مزین کنید و وانمود کنید یه بز کوهی هستید. حتی در خاطرات روزمره تون به سم و شاختون اشاره کنید. شور همه چیز رو در بیارید. چاردیواری اختیاری.
-تمام توصیه های بالا رو بریزید دور و خودتون باشید. هیچکس بهتر از شما نمیتونه این کار رو بکنه. اگه فکر می کنید کسی حق داره بهتون بگه اسم وبلاگتونو چی بذارید به خاطر بسپرید اخوان ثالث یه مجموعه شعر داره به اسم در حیاط کوچک پاییز در زندان, دیوید سداریس کتابی به اسم مادربزرگت رو از اینجا ببر نوشته, و پرفالوور ترین گیمر یوتیوب اسم کانالش رو گذاشته pewdiepie. مهم نیست اسم وبلاگتونو کرگدن پرنده میذارید یا دست نوشته های روزمره ذهن آشفته من, مهم اینه که بعدا با اون اسم چیکار می کنید.